İran sinemasının en meşhur yönetmenlerinden Abbas Kiyarüstami’nin şuana kadar izlediğim 4 filmi arasında en sevdiğim filmi diyebilirim. Film orta yaşlarındaki Bedi Ağamızın kendisini bir çukura gömdürmek suretiyle dünyadan çekilme isteğini anlatıyor temel olarak. Gömdürmek diyorum çünkü film boyunca arabasına aldığı farklı insanlara geceleyin uyku haplarını alarak çukura gireceğini ve onların sabaha karşı kendisine toprak atmalarını istediğini söylüyor. Bu yolculukta farklı kültürden farklı insanların bu plana tepkileri basit anlamda sosyolojik metaforlar içermesi de ayrı bir anlam katıyor filme. Yönetmenin diğer filmleri gibi bu filmi de oldukça yorumlanacak okunacak yanları olması belki de filmi güzel yapan detaylardan biri. Bu muhteşem filmi hiç düşünmeden izleyin derim.