1965'lerden efsanevi bir parça, Sevmek Zamanı. Müşfik Kenter'in -belki de şiirlerini seslendirdiği içindir- hep Orhan Veli'ye benzediğini yahut en azından hep onu anımsattığını düşünürdüm. Bu filmde de tam olarak aynı şeyi hissettim. Yağmur altında çekimler, bedbaht ve mahzun yürüyüşler, o bakışlardaki psikolojik tahliller. Yapımın bir kısmında Kürk Mantolu Madonna kitabı, bir kısmında Sait Faik'in bir hikayesi, bir kısmında Nuri Bilge Ceylan'ın bir filmi canlandı gözümde. Garipti yani. Ayrıca arada ekran görüntüsü alacak kadar sevdim kadrajlarını, çok başarılı ve bütüncül kurgular vardı. Durağan, dramatik ancak kesinlikle zevkliydi. Tavsiye ediyorum.