Açıkçası filmin yavaş yavaş, günlük hayat akışı içerisinde devam etmesi çok hoşuma gitti. Evet bir olay var, onun etrafında şekillenen bir süreç var ama geriye dönük tahliller, flashback'ler ve özellikle Lee karakterinin duygusal durumunu gözlemleyebileceğimiz sahneler kesinlikle izlemeye değerdi. Genel olarak izlerken gergindim, tabii hoş bir gerginlikti bu. Bir sahnede gözler ferman dinlemiyordu az kalsın, dokunaklıydı. O eski günlerin Lee ve çevresi üzerinde bıraktığı etki, hayata karşı hem kayıtsız hem de Patrick'e karşı kayıtlı kalışı, gayet başarılıydı. Sadece Patrick'i biraz haylaz bir çocuk olarak kurgulamışlar, filme gereksiz sahneler katmış, onun haricinde iyiydi.